Merhabalar sayın okuyucu birazda Kocaeli Üniversitesi'nin öğrencileri ile dertlenelim. Aslında o çocuklar bizden uzak değil. Bizim devamımız ya da bütünümüz. Türkiye Cumhuriyet'i vatandaşları Çok büyük bir ailedir. KOÜ'de okuyan çocuklarda o ailenin güzel bir parçasıdır.
Aile, Bütünlük, Birlik kavramları... Belki de birçoğunuz bu kelimeleri okuduğunuzda hiçbir şey eskisi gibi değil diyorsunuz. Belki haklısınız 90’ların üretim araçları ile birlikte teknolojisi geride kaldı. Değişen çevre ve beraberinde oluşan ekonomi, biz insanlara yeni bir perspektif ilave etti. Artık eskisi gibi düşünmüyoruz. Mahir Ünal’da buna benzer cümleler kurdu ama onun cümleleri bağlantısız ve siyasaldı. Fakat ben sizlere sosyal bir deneyimden bahsediyorum. Hayatımıza girip çıkan “Akımlar” düşünce tarzımızı değiştirdi. Zamanı yakalamamız gerekti.
Evet! Zamanı yakalamak, Zaman mekândan bağımsız değildir. İnsan ile anlam bulur. İnsan da çevre etkisi ile zamanı tanımlar. Benliğinde.
YENİ DÖNEM VE DEĞİŞİM
Yeni aile kavramımızın içine herkes giriyor. Hasta olduğunuzda ilk ailenizden biri yardımınıza gelmez mi? İşte böyle bir şey demek istediğim. Kimse yoksa çevrenizde ya hemşire ya da doktora ihtiyaç duyacaksınız. Bu tür örnekler çoğaltılır, ev yapmayı çoğumuz bilmiyoruz. O zaman inşaat ustalarına ve müteahhitlere ihtiyacımız var. Ya da sokaktaki işçiler ve mühendisler olmasa çamaşır makinamızı belki de kimse yapamayacak. Vs… vs… bildiklerinizi tekrar ifade etmek beni sıkıyor.
Peki üniversiteli öğrenciler? Geleceğin kendisi olan, enerjileri çoğu şeye yetebilecek, çok büyük bir güç… Biz bu gücü destekleyebiliyor muyuz? Yoksa zor dönemin eşiğinde üstlerine basıp geçiyor muyuz? Ekonomi almış başını gitmiş. Hepimiz bunun bilincindeyiz. Türkiye genelinde bazı Yurtlar, yemekhaneler facia bir şekilde. Bende KÖÜ mezunuyum hala bazı sosyal medya hesaplarından takip ediyorum. Ve bizim dönemimizde yaşanan sorunları sanki katlanmış olarak görüyorum.
Kış geliyor çok bir şey kalmadı havalar “çivi” gibi olacak. KOÜ’nün öğrencileri o soğukta otobüs bekliyor. Bunun planının çok iyi yapılması gerekiyor. Hastane ile KOÜ nüfusu biriktiğinde inanılmaz bir yolcu potansiyeli oluşuyor. Bu potansiyel bir çileye değil iş birliği ile kazanca çevrilmeli.
Bir yurtta çamaşır makinelerinin hatta bana gelen bilgi 12 çamaşır makinesinin sadece 3’ü çalışıyor. Ani bir kesinti olmuştur bütün makinalar aniden bozulmuştur. Olabilir... Ama bunun mağduriyetini öğrenciler yaşamamalı. Zaten ailelerinden uzaklar. Belki hayatlarında ilk defa çamaşır yıkıyorlar. Bir ellerinde telefon diğerinde deterjan ne kadar konulması gerektiğini ailesime sorar kendimi unutmadım. Daha çamaşıra ne kadar deterjan gerekli bilmeyen çocuklar birde çamaşır makinası bulamama problemi ile karşılaşmamalılar. Bunların kötü yansımaları bile olabilir. Aman dikkat.
İlerleyen günlerde öğrencilere daha çok değinmek isterim şimdilik benden bu kadar. İyi günler sayın okuyucu, bir öğrenci gördüğümüzde onun kültürümüzün ve karakterimizin geleceği olduğunu unutmayalım.