Bu sene ki Ramazan ve bundan sonra ki Ramazanlar hep buruk geçecek...
Çünkü canım , kanım, nefesim dediğim adam yani babamla bundan sonra ki hiç bir Ramazan’da aynı sofraya oturup oruç açmayacağız...
Her Ramazan’da masanın başına geçip , ellerini semâya kaldırıp dua eden babam olmayacak.
Ramazan ayında evimizde daha bir farklı , huzur , heyecan yaşanıyordu.
Herkes ezan vaktine yakın masa da toplanırdı.
Masanın başında evimizin direği otururdu.
Ama bundan sonra masanın başı boş kalacak.
Herkesin bir arada olması , o an ki mutluluk günün açlığını , her şeyini unutturuyordu.
Ama artık hiç bir şey Babamın öldüğünü gerçeğini değiştirmeyecek...
Olacaklardan habersiz babamla son ramazanımızı yaşamışız.
**
Babam dışarda yemek yiyelim vs tarzında biri değildir.
Ama biz bir ilki geçen sene yaşadık Babam ve Annemle dışarda Orucumuzu açtık.
Her şeyden habersizce Babamla ilk ve son yemeğimizi dışarda yemiştik.
O günden geriye kalan tek şey fotoğraf karesi.
Çok özleyeceğim babam seninle aynı sofraya oturup orucumuzu açmayı , yemek sonrası sana çay yapmayı.
Mekanın cennet olsun Babam.
**
Ne kadar garip insanlar bir varmış bir yokmuş gibi...
Düne kadar yanımızda olan en yakınımız şimdi yok.
Ölümün olduğunu bilip, ölüm yokmuş gibi yaşıyoruz.
Hayatı, Sevdiklerimizle dolu dolu yaşayıp yarın ölecekmiş gibi yaşalım.
Sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın ve her anınızı değerli kılın.
Hayatın ne getireceği belli değil.
Bugün yanımızda olan yarın olmayabilir.
Sağlıkla ve Sevgiyle kalın.