Yeni bir maceranın içine balıklama daldık. Bütün hayatım değişti.

İki yıl boyunca çok rutin bir hayatın içindeydim. Sabah evin önünden Tuğrul beni alıyor. Alikahya’dan İzmit’e SONKALE’nin ofisine geliyoruz. Bütün gün geleni gideni ağırlıyor, gırgır şamata çalışıyoruz. Akşam olunca, yine sağolsun Tuğrul beni arabaya paket koyuyor, evime bırakıyor.

İzmit gözlemlerimi bile bırakmıştım…

Bu hafta başından beri artık öyle değil. Yeni hayat, yeni düzen, yeni rotalar…

Yine sabah saat 08.00 gibi Tuğrul beni Kavanium’daki evimin önünden alıyor.

Biz inatla ısrar ettik, kış saatine geçmedik, İran’la Arabistan’la aynı saat diliminde kaldık ya. Sabah saat 08.00’de artık hava yarı aydınlık. Kasım sonuna kadar herhalde saat 08.00’de tam karanlığa uyanacağız.

Neyse sabah rotamız yine aynı. Tuğrul beni alıyor, SONKALE’nin ofisine gidiyoruz. Orada sabah yazıları, alıştığımız rutin aile kahvaltısı…

Saat 10.00 gibi SONKALE ofisinden çıkıyoruz. Tuğrul, Zerrin, Ben… Aslında araba ile hemen D-100’e çıkıp, Leyla Atakan’dan şehre girerek MAVİ KOCAELİ Gazetesi’nin Rafet Karacan Bulvarı üzerinde, Perşembe Pazarı binasının Kandıra Sapağı’na doğru az ilerisinde bulunan binasına ulaşabiliriz.

Ama Tuğrul’a rica ediyorum. Panoramik İzmit turu yaparak, şehrin içinden, Hürriyet Caddesi’nden, Yürüyüş Yolunu seyrede seyrede yeni ofisimize gidiyoruz.

Ben arabada da sigarayı yaktığım için, yol boyunca aracımızın camları açık. Tuğrul Yürüyüş Yolu’nda işine gitmekte olan dostlara sık sık sesleniyor, selam veriyor, hayırlı işler diliyor.

Yani özetlersek, her sabah artık Merkez Bankası kavşağından neredeyse Hikmet Erenkaya’nın benzinliğinin bulunduğu Kandıra Sapağı’na kadar güzel bir İzmit turu yapıyorum.

Geçmişte uzun süre Kozluk Mahallesi’nde Sadettin Yalım Caddesi 2. Yol üzerindeki Tezişler Apartmanı’nda oturdum. Oralarda çok büyük otopark sorunu olduğu için akşamları eve araba ile gitmezdim. Sabahın köründe saat 07.00 gibi evden yaya olarak çıkar, Karabaş Mahallesi Cebesoy Sokak’taki gazete binasına yürüyerek giderdim.

Sabah kahvaltısını ya Batı Trakya Börekçisi’nde, ya da Dayıcım’da yapardım… Tabii bu anlattığım dönemler İzmit’in göbeğinden trenin geçtiği, 1999 sonrası demiryolunun kalktığı ama Yürüyüş Yolu dediğimiz güzergahın pespaye halde olduğu dönemler.

Sabahları evden işe giderken yaptığım uzun yürüyüş ile ilgili pek çok yazı yazmıştım. Nerede sorun var, nerede aksaklık gördüm her şeyi yazardım. İbrahim Karaosmanoğlu’nun Büyükşehir Başkanlığı döneminde Büyükşehir Genel Sekreteri olan, bu şehre önemli hizmetleri bulunan, çok değerli dost (halen İçişleri Bakan Yardımcısı) Münir Karaloğlu bir gün şöyle demişti:

“- İsmet Çiğit’in her sabah yürüdüğü Kozluk 2. Yol ile Karabaş Mahallesi Cebesoy Sokak arasındaki güzergahta bir tane sorun olmayacak. Bu adamın her gün şurada kaldırım taşı kırık, burada altyapı kapağı çatlak, şurada görüntü kirliliği var, burada asfalt delinmiş, çukur olmuş diye yazmasından bıktım. Bütün ekipler bu güzergahı kontrol edecek, İsmet Çiğit bir tane bile sorun, problem göremeyecek diye belediye personeline talimat verdim.”

Gerçekten de Karaloğlu döneminde bir süre bu yürüyüş güzergahında yazı konusu olacak bir aksaklık, sorun görememiştim.

Şimdilerde de artık her sabah Merkez Bankası bölgesinden Kandıra Sapağı’na kadar boydan boya İzmit’i geçiyorum. Gözlerim görmese de etrafı seyrediyorum. Göremediğim bazı şeyleri Tuğrul ile Zerrin bana anlatıyorlar. Yol boyu dostlarla selamlaşıyoruz.

Cumhuriyet Caddesi ile Alemdar Caddesi’nin kesiştiği kavşakta, Hürriyet Caddesi ile Leyla Atakan Caddesi’nin kesiştiği kavşakta her sabah trafik sorunu var.

Dün sabah Cumhuriyet Bayramı’nın ertesi günü olduğu için Yürüyüş Yolu Türk Bayraklarıyla doluydu, çok güzel görünüyordu. Cumhuriyet Caddesi boyunca kafelerde, pide, börek salonlarında sabah kahvaltısı yapanları görüyorum.

Soydan İş Merkezi önündeki ışıklı kavşakta trafik ışıklarının zaman ayarları yanlış. Bir tarafa çok uzun kırmızı ışık yanıyor, karşıdan karşıya geçecek yayalar bazen çok uzun beklemek zorunda kalıyorlar.

Cumhuriyet Caddesi’nde yol boyunca çukurlar dolu. Dün sabah hava yağışlıydı. Çukurlarda su birikiyor. Arabanın tekeri bu çukura girerse, kaldırımdaki vatandaşın üzerine çirkef sıçrıyor.

Sabahları Yürüyüş Yolu insanlarla dolu. Yıl boyu yürüyenler kent mobilyalarına oturup biraz nefes alıyorlar. Yaşlılıkta bu iş çok mühim. Ama Yürüyüş Yolu üzerindeki oturma gruplarının üstünde bir tente bile yok. Yağmurda insanlar ıslanıyorlar. Şu oturma gruplarının hiç değilse bir bölümü üzerine insanları yağmurdan koruyacak tenteler kurmak lazım.

Anlatmak istediğim şudur: Artık daha fazla piyasada, daha fazla sokaktayım. Okurlarım bilir, iyi gözlem yaparım. Nerede bir aksaklık, bozukluk varsa gelir benim kör gözüme çarpar…

MAVİ KOCAELİ’de daha fazla sokak yazıları, gözlem yazıları yazabileceğimi tahmin ediyorum. İzmit Belediyesi’ne ve Büyükşehir Belediyesi’ne tavsiyemdir: Benim her sabah zorunlu olarak geçtiğim güzergahta sorun bırakmayın.

Arabamızın tekerleği çukura düşmesin, benim sokakta yürürken gördüğüm bir dostum, hemşerim ıslanmasın.