Kocaelispor'un Karagümrük karşısında kazanma duyarlılığına sahip olması için ikinci yarıyı beklemekti.

Çünkü ilk yarıda kurgusuz bir takım vardı orta alan slow ağırlıklı, geri dönüşlerde kağnı gibiydik.

İlk yirmi dakika pozisyona giremedik.

Rakip kaleye hızlı giderken kaptırdığımız toplarla da Gümrüğün siprinter oyuncuları çok çabuk kalemize geldi.

25 ve 26. dakikalarda iki pozisyon bulduk ama olmadı.

Maça yine ön alan savunmasıyla başladık bu oyun sadece bu maç için değildi bunu her maç yapıyoruz.

Buda karşı tarafa psikolojik üstünlük sağlıyor rakibi hataya zorluyoruz.

İki ayrı devrede inişli çıkışlı bir Kocaelispor izledik.

Takım çaresizlik yaşadığında el koyması gerekenler tecrübeli oyunculardır.

Oğulcan geldiğinden beri bu takımı benimsemiş yüksek bir aidiyet duygusuyla oynuyor.

Sahalara dönen Markao’nun oyuna girmesiyle Kocaelispor başka bir şapka takıyor, oyunda kendi anlamını buluyor.

Geri düştüğün maçı kazanmak gerçekten bir başarı.

Soğukkanlı kalabilmek ve panik yapmamak ise bir meziyet, ama içerde panik yapıyoruz dışarda bu panik yok.

Kazanmak tabii ki güzel bir şey ama başarmak bambaşka...

Sezon matematiğinde evet golde yiyeceksin gollerde yiyeceksin sen yeter ki atmasını bil o üç direk arasından ne kadar atarsan o kadar gevşersin rahatlarsın.

Yediğin gole karşılık sonlarda atarsan şampiyon olursun, yersen olamazssın.

Üst sıralar ateş aldı kimin kimi yeneceği çantada keklik.

Daha çok yolumuz var.

Dip not: Şirin görünmeyi bir tarafa bırakalım, iyiyi güzeli doğrusunu yanlışını ayırt edelim.

Kötüyken iyiyi söylemek işte bu olmuyor biraz empati yapalım.

NOKTA!..