İnsan der ki:
Para, para, para…
Varlığı da yoklu da koca bir yaradır hayatta.
Vardır cebinde, başına türlü işler açar, huzurunu kaçırır. Bir metelik yoktur cebinde huzursuz eder, yokluğunu hissedersin. Olsa da yesek diye beklersin. Her iş onunla döner bu dünyada. Onun açamayacağı kapı yok denecek kadar azdır. Ondan ötürü pek kıymetlidir insanoğlu için.

Bir ömür onun için çalışır, didinir; yemeden göçer gider dünyadan. Kötüsü de onun için kaybeder sağlığını, hayatını. Bunu sağlıklıyken anlayamaz insan. Varsa yoksa kazanır, biriktirir. Dağ olur çıkar kazandıkları. Ama günün birinde elveda bile demeden bırakıp gider insan. Paralar da anılar da geride kalır. Anılar kaybolur günün birinde hafızalardan. Bir varmış, bir yokmuş olur insan. Paralarsa başkalarının eline geçer. Kimse kim artık… Siz yiyemediniz, geride kalanlar afiyetle yer. Bu yüzden tehlikelidir para ve onu kazanmak, onu muhafaza etmek. Yine de güzeldir her yönüyle. Yüzü sıcak, yüreği soğuktur. Kimse inkar edemez, o olmazsa duracaktır hayat. Yürümeyecektir işler. Onun için olsa gerek daha bir kıymetlidir herkes için. Uğruna nice kavgalar, savaşlar verilmiştir. Arkada binlerce enkaz bıraksa da bu düzen, bu sevda böyle devam edecektir.

Namerde muhtaç olmamak için çalışmak gerek bu hayatta. Kazanmak gerek parayı ama en önemlisi de yemeyi bilmek gerekir. Öyle cimriler gibi biriktirip ölmenizi dört gözle bekleyen yamyamlara bırakacak kadar cahil olmayın. Az olsun sizin olsun, çekip çevirsin hayatınızı. Bir de daha önemlisi kölesi olmanın onun. Para kazanın ama paranın kazandığı insanlardan olmayın. Çünkü gayemiz insanca yaşamak. Para da olsa sonunda kendinizden ödün vermeyin, alçalmayın. Para kaybedilir, tekrar kazanılır; insanlık kaybedilir, bir daha kolay kolay kazanılmaz. İnsanlığınız gider hödüklüğünüz kalır geride. Bırakın hödüklük başkalarının olsun, insanlıksa sizin. Evet, paraya değer verin ama insanlığınızı kaybettirecek kadar değil.