3 çocuk annesi Nermin Gül'ün başarı öyküsü kadınlara ilham olacak!

HABERLER.COM ÖZEL - Sosyal medyadaki macerasına "Nermin Gül" isimli Instagram sayfasıyla başlayan 37 yaşındaki Nermin Gül, TRT'de yaptığı 'Misafirim Var' programıyla ekran önünde de kendisini ispatlıyor. Başarıya giden yolda karşılaştığı zorlukları ve azmini kaleme Gül, "Hani Yapamazdım" isimli kitabıyla kadınlara ilham oluyor.Haberler.com'un sorularını yanıtlayan Nermin Gül, en umutsuz anında nasıl ayağa kalktığını, zorluklara rağmen hayallerinden nasıl vazgeçmediğini ve iş hayatında kadın olmayı anlattı.Marka yolculuğunuzun başlangıç süreci nasıl gerçekleşti?Aslında ben marka olmadım, ben Nermin Gül oldum. Şu an inanılmaz sıkıntılar içinde boğuşan, bir takım hayati aşamalara gelmiş, gerçekten kendini izaat edemeyen o kadar çok kadın var ki… Dedim ki; ben önce kendi hayatımı değiştireceğim, kendi hayatıma dokunacağım ve sonra bir sürü kadının hayatına dokunacağım. Ben serüvenim yaklaşık 8 sene önce böyle başladı. 85 kiloydum, 25 kilo vererek bir özgüven depolamasıyla sosyal medyaya girdim.

"2,5 MİLYONLUK BİR AİLEM VAR"

Sosyal medyaya girdiğimde Nermin Gül'ün bir takipçisi bile yoktu ve ben o gün gelişi güzel bir sunum yaptım. Evde 3 tane kuşum vardı, o kuşları da patates köftenin arkasına koydum. İlk gönderiye inerlerse görecekler nasıl bir emek olduğunu. Ondan sonra dedim ki; Allahım çıktığım bu yolda sen bana yardım et. Ben öyle yerlere geleyim ki; parmakla gösterilip, eşini ve çocuklarını ihmal etmeden, bütün bu kaosun içerisinde olan kadınlara destek olayım. Kendi egoları içerisinde kaybolmadan, şu girdiğim Nermin Gül gibi hayatımı tamamlayayım istedim. Çünkü benim en büyük hazinem annem babamdı ve onlar bana hep böyle öğretti. "Her zaman mütevazi ol, her zaman iyi ol, seni üzenlere sen gül" derdi annem. Öyle yaptım ve gerçekten sonunda da çok güzel yerlere geldim, şu an 2,5 milyonluk bir ailem var. Allah nasip ederse bu 3 milyon, 10 milyon da olacak. Bana gelen, olumsuzluklara rağmen yüzünü döken kadınlara bu kitabı hediye etmek istiyorum. Çünkü onlar da hayatlarından bir şey bulacak bu kitapta.Küçük yaşta çok isteyerek iş hayatına atılmışsınız. Bu isteğin arkasında ne vardı? Başarma duygusu mu, kendini ispatlama arzusu mu?Aslında küçükken böyle bir ispatlama düşünemiyorsunuz. Ben 10 yaşında işe başladım, hatta okul kapanmadan önce konfeksiyonda iş buldum. Babam annem önce tepki gösterdi, "Neyini eksik ediyoruz kızım" diye; ama ben göçmen kızıyım, Boşnak kızları tuttuğunu koparır. Çalışma azmi olan insanlarız, atalarımızdan böyle gördük. Çok komik bir miktar haftalık alıyordum. Küçücüksün ve şef seni öne çıkarıyor, "En iyi Nermin çalışıyor" diyor. Haftalığımla kendime bir şey almıyor, babama veriyordum. Böyle bir ruha sahibim, aileme destek olmak istiyordum. 10 yaşımda başladı bu serüven, lise hayatımda da mağazalarda tezgahtar olarak çalışmaya devam ettim. Sonrasında evlilik benim için çok ani oldu, 17 yaşında evlendim. Lise yeni bitmiş, temizlik yapmayı, yemek yapmayı bilmiyorum. Daha çok küçüğüm; ama Boşnak kızları uzun boylu, iri kemikli olduğu için kimse inanmıyor 17 yaşında olduğuma. Dışardan bakınca, "Bu kız 20-21 vardır" diyorlar. Eşim Erzincanlı, biz göçmeniz. Bu şekilde hızlı hızlı ilerlerken ister istemez bir kültür çatışması oldu. Annem dedi ki; "Kızım bizi çok seviyorsun, çok sayıyorsun ama oraya gittiğinde bize gösterdiğin hassasiyetin 10 mislini göster. Senden tek ricamız bu". 20 yıllık evliyim, kaynanamla hiç kavga etmedik. Aile bağları kuvvetli bir aileden geliyorum. Hiçbir zaman kırılmadım, küsmedim; ama tabii hayatımda inişler çıkışlar oldu. Eşim bu mesleğe girmemi çok istemedi, aile de biraz baskı yapıyordu; ama ben yanlış bir şey yapmıyordum, yemek yapıyordum. Mevzu yemek olunca eşimi bir şekilde ikna ettim. 3 çocuktan sonra içine kapanıyorsun ve çıkar yol arıyorsun, bir ara ilaç da kullandım. Çalışıyorsun, sosyal bir hayattasın, aniden evliliğe giriyorsun ve 3 çocuk oluyor üst üste. 25 yaşındaydım 3. çocuğum olduğunda. Bir şeyler yapmak istedim, hep ne yaparsam bu aşamaları geçerim diye düşündüm. En mantıklısı eğitim almaktı; temel aşçılık eğitimi aldım ve diksiyon kursuna gittim. Biz göçmenlerde özellikle bazı harfleri bastırarak söyleme ve dil kayması oluyor. Çok iyi Boşnakça konuşurum, Türkçe'yi de güzel konuşmak, insanlara kendimi daha iyi aktarmak istedim.

"TRT BENİM İÇİN DÖNÜM NOKTASI"

Hayatta bazı şeyler başarıya koşmak istediğiniz için size geliyor. Instagram sayfası bir yandan büyüyor, bir yandan programlara konuk oluyorum, çok iyi reyting alıyor ve ondan sayfaya takipçi akışı artıyor. "Nermin kim, Nermin Gül kim?" diye bakıyorlar. Hep aşama aşama ilerledim, sonrasında yapımcılar "Siz neden kendi programınızı yapmıyorsunuz?" dediler. TRT'ye demo çektik, birkaç dosya daha gidince yöneticiler sağolsunlar "Bu Nermin Gül kim, bir fırsat verelim" demişler. TRT benim için bir dönüm noktasıydı, bir okuldu her şeyden önce.'Misafirim var'ı 150 bölüm sundum ve bu süreç de çok zordu. Eşim istemiyor, 3 çocuk var. Eşime "Ben bu işi yapacağım. Çok yoruluyorum, lütfen bana yardım et" dedim. "Ya 20 bölümde biterse" dedi. "Biterse biter; ama Nermin Gül onu 20 bölümde bırakmaz, sen merak etme" dedim ve sağolsun destek oldu. Kitaba yazdığım satırlarda da var, istemeye istemeye zaman zaman kendisine rest çektiğim de oldu; çünkü bir kadın her şeye tamam derse, hayallerine kavuşamaz. Tabii halden anlayacak eşe de denk gelmek önemli. Çok şükür eşim de anlayışlı ki bana bu imkanı sundu. Kitapta eşinize söylediğiniz, "Elbet bir gün sen de Nermin'in Enfes Mutfağı'nı göreceksin" diye meydan okuyan, belki de bu yolculuğu başlatan bir cümleniz var. Şimdi geldiğiniz noktayı görünce ne diyor eşiniz, sizinle en çok gurur duyan kişi o olsa gerek…

"İYİ Kİ 'YAPAMAZSIN' DEMİŞLER"

Aslında ben bu "Hani yapamazdım"ı ona değil, eşimin çevresindeki ve kendi çevremdeki insanlara söyledim. Yeri geldi, canım kanım annem bile iyi niyetle; "Kızım yapma, çocuklarının başında dur. Ne gerek var, yorma kendini" dedi. Bunu; "Şuna bak 3 çocukla ne işlere girmiş, yapamaz o" şeklinde söyleyenler de oldu. İyi ki bana yapamazsın demişler, teşekkür ediyorum. Ben insanları hayatımdan çıkarmayı sevmem, hayatımdaki yerlerini değiştiririm. Bu kitabın yazılması da böyle oldu. İnsanların benim hakkımda konuşmalarına izin vermedim. Konuştum, selamlaştım ama olumsuz eleştirilerini dinlemedim. "Bu çıktığım yolda beni demoralize edecek tek cümle istemiyorum" dedim. "Hani yapamazdım" da burada devreye girdi. İyi ki "Yapamazsın" demişler, ben de iyi ki "Hani yapamazdım"ı yazabilmişim.Başladığınız nokta ile şu an geldiğiniz noktaya baktığınızda; kendinizde nelerin değiştiğini gözlemliyorsunuz?Nermin'in o çocuk ruhu, o geleceğe umutla baktığı tablo, mütevaziliği hiçbir zaman değişmedi. Ailem beni böyle yetiştirdi. Ben basamakları yavaş yavaş çıktım. O basamakları çıkarken karşılaştığınız zorlukları unuttuğunuz takdirde inişi çok daha kolay olur. Ben hiçbir zaman kendi kişiliğimden ödün vermedim. Nermin Gül şöyle değişti; sokakta yürüyemiyor. (Gülüyor) Öpüyorlar, sarılıyorlar ama tabii pandemi sürecinde uzaktan selamlaşıyoruz. İmza günü yapamıyoruz şu an, yapabilsek inanıyorum çok güzel bir ortam olacak.Karşınızda kendisine güvenmeyen ve potansiyelinin farkında olmayan bir kadın gördüğünüzü düşünün. Kitabınızda anlattığınız kadın da aslında başlarda böyle hissediyor. O kadına ilham verecek ne söylersiniz?Ben kitabı okurken, "Vah ne çekmiş" diyorum. Gerçekten zorlanmış; ama sonra helal olsun başarmış. Ben şu anki Nermin Gül'e diyorum ki; "Sen o handikapı, ilaç kullandığın ve psikiyatri tedavisi gördüğün süreci çok güzel atlattın". Allah'a olan inancım, şükretmek, sabretmek… Bunlar çok önemli. Kadınlar hemen "Yapamıyorum, geç kaldım" demesinler, ben başladığımda 28 yaşındaydım. 30 yaş geç değil, bir kadının 30 yaşında gerçekten kendini bulduğunu fark ettim. Ben 30 yaşından sonra keşkelere başladım; ama keşkelerle yaşamak çözüm değil. "Keşkeleri kenara koy, yaptımlarla ilerle" dedim kendime.Bir iş kadını için ''Başarı''nın tanımı ne olmalıdır? Siz başarıyı nasıl tanımlıyorsunuz?Çok güzel yerlere geldim; ama hala o kadar çok yapmak istediğim ve hayal ettiğim şey var ki… Kendimi iş kadını olarak değil de kadınların ilham alabileceği, onları tebessüm ettirecek bir Nermin Gül olarak görüyorum. Kadınlara hep diyorum ki; her şey elinizde. Hayallerime ulaştım ama yapamadığım ve yapmak istediğim çok hayalim var. Nermin Gül'ü çok farklı projelerde de görecekler Allah nasip ederse; çünkü pes etmeyeceğim, çalışmaya devam edeceğim.Önümüzdeki yıllarda hangi projeleri hayata geçirmeyi planlıyorsunuz, kitabın devamı gelecek mi? Bununla ilgili sürpriz bir haber verebilirim; kitabımı hikayeleştirmek istediler. Kitabın içinde geçen Nena'nın hikayeleri kitap olacak. Anlatım dilimi sevdiler, yalın bir dil kullandım. Profesyonelleşmek adına bu konuda eğitimler de almayı düşünüyorum. Çünkü kitap yazmak, hayatını anlatmak kadar kolay değil. Değerli yazarlarımıza sevgiler gönderiyorum, yürek gerektiren bir iş. Bir televizyon programı olacak Allah nasip ederse, yine beni ekranlarda görecek izleyicilerimiz.Sosyal medyada yapılan hakaret içerikli yorumlar gündemde. Paylaşımlarınıza kötü yorumlar geldiğinde sizin tepkiniz ne oluyor?Kırıcı yorumlar tabii ki geliyor; ama biliyorum ki her insanı mutlu edemezsin. "Seninki de kapalılık mı?" diyor mesela, halbuki bunu söylememeleri gerekiyor. Her bayan örtündükten sonra dört dörtlük kapanamayabilir. Ben bir adım atmışsam, onlar da biraz daha mütevazi ve tatlı dilli olmamalılar. Ne açığa ne kapalıya hiçbir zaman karışmadım, burada önemli olan kalp güzelliğidir.

"SOSYAL MEDYA AHKAM KESME YERİ DEĞİL"

Bir de bazen yemeklerle ilgili yorumlar geliyor, ağza alınmayacak şeyler söylüyorlar. Ona kızıyorum; çünkü o nimet. Ne olursa olsun ona hakaret edemezsiniz. En çok savunduğum şey şu; bize eleştiri yapıyorsunuz ama benim bir ailem var. Çocuklarım, eşim var. Siz bunları unutarak sadece Nermil Gül'e eleştiri yaptığınızı düşünüyorsunuz; ama onu benim çocuğum okuyor. Son zamanlarda herkese yapılan, ağza alınmayacak eleştirileri kınıyorum. Sosyal medya ahkam kesme yeri değil, duygu paylaşma yeri. Beğenmediğin insanı takip etmeyebilirsin, sevmeyebilirsin ama saygı göstermek zorundasın.