Mart ayında başlayan Koronalı günlerimizde 6. Ayı geride bıraktık.
Rakamlar eğer gerçekten doğruysa Yaklaşık 9 bin insanımızı kaybettik.
Sağlıkçılarımız ve yetkililerimiz hergün uyarıyor.
Temizlik, Maske, Mesafe
Ama ne dinleyen var
Nede kurallara uyan.
Vaka sayılarımız artıyor.
Ölüm rakamlarında azalma yok.
Niye?
Herkesin kafası morali bozuk
Kimsenin dengesi yerinde değil.
Esnaf iş yapamıyor.
İnsanların suratı asık.
İnsanların devlete, bankalara, birbirlerine borçları var.
Kimsenin yüzü gülmüyor.
Eğitim perişan.
Öğrenciler televizyon veya bilgisayar başında derslere ulaşamıyor.
Öğretmeni öğrencisi okulu özlemiş.
Okul kantini işletenler aylardır perişan.
Kendisine bir minibüs alıp, okul servisi işine girenler bin pişman.
İnsanlar bu hayat şartları içinde mutsuz yaşarken, virüsü de umursamaz hale geldi.
Toplum nereye gidiyor belli değil.
Dün korktuğumuz koronadan bugün korkan yok.
Hala maskeyi yüzümüze değil, kolumuza takıyoruz.
Hala çatafatlı nikahlar yapıyoruz.
Hala toplantıları iptal etmedik.
Hala kafalarda Bize bir şey olmaz diyoruz.
Bu kafayla nereye gidiyoruz o da belli değil.